• شب در روی زمین

رانندۀ تاکسی از آن شخصیت‌هایی است که گاهی می‌تواند به هیأت جامعه‌شناس یا روان‌شناس یا داستان‌نویس خودآموز یا غریزی درآید، چشم سرگردان جامعه در این سو و آن سوی شهر. مجموعه‌ای متنوع از مشاهدات در طی روز یا شب، او را به گنجینه‌ای از شگفتی‌های باورنکردنی تبدیل می‌کند. کدام یک از ما می‌تواند در طی روز یا شب چنین مشاهدات شگفتی از زندگی شهری، در گوشه و کنار آن، با آدم‌های رنگارنگ و ماجراهای متفاوت و حتی خطرناکش داشته باشد؟

دیدن فیلم‌های قدیمی همچون به یاد آوردن خاطرۀ عشقی قدیمی شیرین است. «شب در روی زمین» (۱۹۹۱)، ساختۀ جیم جارموش، فیلمساز مستقل و صاحب سبک امریکایی، از آن فیلم‌هایی است که یادش تا مدتها با آدم می‌ماند. پنج قصه در پنج شهر بزرگ از لوس آنجلس تا نیویورک و پاریس و رم و هلسینکی. ساعت‌های شهرهای بزرگ امریکا و اروپا را که در کنار هم بگذاری، با همۀ اختلاف ساعتی که ممکن است داشته باشند، در شبی سرد و زمستانی هریک داستانی دارند که گاهی فقط رانندگان تاکسی می‌توانند شاهدان خاموش آن باشند. این پنج داستان تلخ و شیرین و گاه بسیار خنده‌دارند، مانند داستانی که در رم می‌گذرد، از آن طنزهای سیاهی که مرگ و خنده را به هم می‌آمیزد. همین طور است داستان پاریس و لوس آنجلس، با چاشنی قوی طنز. مدتی پیش با این «شب روی زمین» وقتم خوش شد. وقت شما نیز خوش باد!