• آغازی نو

نخستین بار که آغاز کردم به وبلاگ‌نویسی ۳ شهریور ۱۳۸۱ بود: فلسفه، وبگاه قدیم. با کمک فرانت پیج وبگاهی طراحی کردم و بالا فرستادم. اشتباهی بزرگ بود. خلوتم را از دست دادم و جبهه‌هایی به روی خودم گشودم که توان جنگیدن در همۀ آنها را نداشتم. نتیجۀ آن: بازماندن از بسیاری کارهای خودم بود که می‌توانست زندگی بهتری برایم فراهم کند. اما دیگر حوصله نداشتم حتی به بازنشر کتاب‌هایم بپردازم یا ترجمه‌ها و طرح‌های ناتمامم را تمام کنم. البته، همۀ تقصیرها را به پای «وب» و «اینترنت» و «عرصۀ انتشار الکترونیکی» نمی‌گذارم، ناتوانی خودم در برابر برخی شکست‌های عاطفی و مدیریت آنها یا برآمدن از پس تنگناهای اقتصادی ناشی از «تحریم‌ها» و فشارهای «نظام اداری» و «امنیتی» و بیرون نرفتن از «کشور» همه در این ناکامی و پریشانی بیست ساله، اما در واقع چهل ساله، بی‌تأثیر نبوده‌اند، هرچند باز کسی و چیزی جز خودم را ملامت نمی‌کنم که راهی برای بیرون شدن از این فشار و تنگنا نجستم. باری، اکنون در این سال‌های رو به پایان، باز با وجود خرابی «وبگاه دوم» نتوانستم طاقت بیاورم و سکوت کنم. این بود که به یاری دوستی قدیمی که خود حاصل همین «وبلاگ نویسی» بود، داریوش محمدپور، به بارگاه «ملکوتی» او رخت کشیدم تا چندی مقیم این آستانه شوم. تا ببینیم آیا امکانی برای بازیابی و ادامۀ نسخۀ دوم «وبگاه»ام هست یا نه؟ باری، تا بازیابی آن «وبگاه» در این ملک ملکوتی مقیم هستم و سپاسگزارم از هردو دوست بزرگوارم داریوش محمدپور عزیز و امیرعباس ریاضی عزیز، طراح این صفحه، بابت یاری و همراهی بی‌دریغ شان.

* نخستین انتشار، فل سفه، ملکوت، ۱۷ مهر ۱۳۹۸.