هيچ میدانيد فرستادن گل برای محبوب و
معشوق را چه کسانی ابداع کردند و چگونه اين رسم امروز جهانگير شده است؟ هيچ میدانيد
گلها حامل چه پيامی هستند و برای فرستادن هر پيامی چه گلی را بايد انتخاب کرد؟ هيچ
میدانيد چرا ادبيات فارسی «عاشقانه»ترين ادبيات جهان است؟ هيچ میدانيد چرا ادبيات
فارسی اين همه پر از گل و بلبل است؟ هيچ میدانيد بسياری از واژههای عاشقانه و
«سکسی» از زبان فارسی به ديگر زبانها راه يافته است؟ هيچ میدانيد ايرانيها
«خوشگل»ترين دخترهای جهان و «زشت»ترين سياستمداران جهان را دارند؟
خب، اگر نمیدانيد بدانيد که گلها هم
برای خودشان زبانی دارند و هرگلی که به کسی میدهيد از هررنگی که باشد «معنا»يی
دارد که تمام احساسهای ناگفتهی شما را به او منتقل میکند. اما، قبل از اينکه
معنای آنها را شرح دهيم، بهتر است زودتر برويم سراغ ابداعکنندگان اين رسم خوب.
بله، درست حدس زديد: اين رسم را ايرانيها اختراع کردند!
«زبان گلها» يا Floriography يک نوع وسيلهی ارتباط در عهد
ملکهی ويکتوريا بود. رنگ و تنوع گلها و نحوهی قرار گرفتن و نيز تعدادشان وسيلهای
بود تا شخص به صورتی رمزی آن چيزی را بيان کند که به صورت ديگری قادر به گفتنش نبود.
اين هنر را ايرانيها در قرن نهم/پانزدهم اختراع کردند و در قرن هفدهم چارلز دوم آن
را به سوئد برد و از آنجا به ديگر کشورهای اروپايی رفت. خب از چند سايتی که من در
اين خصوص ديدم گزارشهای گاه متناقضی از معانی رنگها داده میشد که من شما را به
خود آنها ارجاع میدهم، اما به طورکلی میتوان گفت گلهای رز در رنگهای مختلفش واجد
اين معانی است:
آبی: راز، رسيدن به امر محال
قرمر شرابی: زيبايی
مرجانی يا نارنجی: ميل، شهوت
صورتی سیر: سپاسگزاری
مخملی: عشق در نگاه اول
صورتی روشن: تحسين، همدردی
صورتی: لطف
قرمز: عشق
سفيد: معصوميت، اخلاص، احترام و فروتنی
زرد: شادی، دوستی، عشق افلاطونی
پيوندها:
زبان گلها (ويکیپديا)
زبان گلها
زبان
گلها
جشن
اسپندارمذ
|