• امروز، نوروز

سالهاست که حس «نوروز» را از دست داده‌ام — درست از همان سالهايی که کودکی را پشت سر گذاشتم، هرچه گذشت ديگر «نوروز»ی نبود که پيشتر بود. شايد «نوروز» در کودکی شيرينتر باشد، مانند هر چيز ديگری که در کودکی چنين است. معصوميت و بی‌گناهی است که به همه چيز شکوه می‌بخشد. و اکنون نيز شايد «نوروز» برای کودکان به همان شيرينی باشد که زمانی برای من بود. دوست دارم سال جديد آغاز کودکی‌ام باشد، آغاز دگرديسی‌ام به آنچه می‌خواهم باشم. دوست دارم فراموش کنم تمام اين سالها را — از ۴۹ به بعد، از زمانی که به دبيرستان رفتم. می‌خواهم دوباره به مدرسه بروم و باز کودک شوم. امسال کودک خواهم شد و فراموش خواهم کرد تمام اين سالها را. شادی من در «کودکی» است.