• سخنان حکمت‌آمیز

امروز بعد از مدتها به اینترنت پرسرعت دست یافتم و توانستم بسیاری از فایلهای سنگینی را که دوستان هنرمند و خوش‌ذوقم و البته نادیده‌ام برایم می‌فرستند از درون صندوق به درون رایانه‌ام منتقل کنم. از م. ح. و پ. ل. که هردو نقاشان هنرمندی هستند، به‌ويژه، بابت پاورپوینتهای زیبایی که برایم می‌فرستند، سپاسگزارم. در میان یکی از این نامه‌ها که چندان پرحجم نبود، اما لای بقیه گیر کرده بود، سخنان حکیمانۀ زیبایی بود که سخت به دلم نشست:

در زندگی به نقطه‌ای می‌رسی که پی می‌بری: چه کسی برایت اهمیت دارد، چه کسی هرگز اهمیت نداشته است، چه کسی از این پس اهمیت نخواهد داشت .... و چه کسی همیشه اهمیت خواهد داشت. بنا براین، نگران کسانی که در گذشته‌ات بوده‌اند نباش، حتماً دلیلی وجود دارد که آنان نتوانستند ترا تا آینده‌ات همراهی کنند.

گاهی ما تنها زمانی به معنای یک دوستی واقعی پی می‌بریم که دیگر بسیار دیر شده است. بنابراین، از آنجايی که من دلم نمی‌خواهد بگذارم چنین اتفاقی رخ دهد، ریسمان ترا به قلبم گره میزنم تا هرگز از دستت ندهم.

گاهی به اندازه‌ای در گیر این مسئله می‌شویم که چه کسی درست و چه کسی غلط می‌گوید که از یاد می‌بریم درست و غلط چیست؟

گاهی اوقات به‌قدری به زندگی و مسائل خود مشغول می‌شویم که ممکن است حتی توجه نکنیم که اجازه داده‌ایم دوستان‌مان از دستمان بروند.

دوستان انسان مانند بادکنک هستند، اگر بگذاری از دستت بروند، دیگر ممکن است نتوانی دوباره بدست‌شان آوری.

هرگاه برای بار دوم فرصتی در برابرت قرار گرفت، آن را با هردو دست بقاپ، و اگر آن فرصت زندگی‌ات را عوض می‌کند بگذار عوض کند.

همین.