• این قدر شلوغ بود که برگشتم

چنددقیقه‌ای است که از محل یکی از صندوقهای انتخاباتی نزدیک ‌خانه، یا بهتر بگویم نزدیکترین، برگشته‌ام. رفتم دبیرستان رسالت، در کوچه عدالت، خیابان ندا، چیذر. می‌تونم بگم تو این سی سال چنین صفی ندیده بودم. به صف نرسیده برگشتم. من و ایستادن در صف. با خودم که حساب کردم دیدم دست کم سه ساعتی باید تو صف باشم. تاکنون هرگز برای رأی دادن تو صف نایستاده‌ام. و اصولا عادت به انتظار کشیدن و ایستادن ندارم. از این بابت خیلی کم حوصله‌ام یا هرگز حوصله ندارم. یک دو سه ساعتی دیگر می‌روم یکی دوجای دیگر که احتمال می‌دهم خلوت‌تر باشند. به هر حال، ترجیح می‌دهم دو سه ساعتی راه بروم و به جایی برسم که خلوت باشد تا اینکه دو سه ساعت در صف بایستم، حتی اگر آن صف از مه‌رویان و شیرین دهنان نیز خالی نباشد. ولی می‌گم نکنه ملت را بی‌خودی علاف کرده باشند تا قید رأی رو بزنند؟ (این هم توطئه‌اندیشی به سبک ایرانی). هیچ بعید نیست.