مقصود از «دست/مشت آهنی در دستکش مخملی» چیست؟ — فلُّ سَفَه
www.Fallosafah.org
شماره: ۳۶۶
عنوان: مقصود از «دست/مشت آهنی در دستکش مخملی» چیست؟
نويسنده: محمد سعید حنایی کاشانی
درج: سه شنبه، ۲۳ مهر ۱۳۹۲ | ۱۰:۳۱ ب ظ
آخرين ويرايش: چهارشنبه، ۲۴ مهر ۱۳۹۲ | ۵:۲۱ ق ظ


  • مقصود از «دست/مشت آهنی در دستکش مخملی» چیست؟

برخی تعابیر یا واژه‌هایی که از زبان انگلیسی به زبان فارسی راه می‌یابند بد سرنوشتی ‏می‌یابند. یا آن‌قدر بد به کار می‌روند که تهوع‌آور می‌شوند، یا آن‌چنان تحریف می‌شوند که ‏دیگر معنایی ندارند. اولین بار که با تعبیر «دست/مشت آهنی در دستکش مخملی» آشنا ‏شدم، در ترجمۀ «خشونت»، هانا آرنت، سال ۱۳۶۰، به قلم عزت‌اله فولادوند بود. در ‏آخرین سالهای دهۀ ۷۰ این تعبیر را نخستین بار از زبان سعید حجاریان شنیدم، در ‏مصاحبه‌ای آن را به کار برد، به همان شکل اصلی در ترجمۀ فولادوند، و البته گمان ‏می‌کنم خودم نیز در اینکه این کتاب فراموش‌شده توجه برخی روشنفکران ایرانی را جلب ‏کند نقشی داشتم، چند سال قبل از حجاریان در سال ۷۵ در مصاحبه‌ای با بی بی سی، و ‏چندی بعد دیدم این تعبیر بسیار دلپسند برخی افتاده است و دائم به کار می‌رود، اما به ‏صورتی دیگر: دست آهنی به «دست چدنی» و «دستکش» به «روکش» تغییر داده شده ‏بود، شاید برای اینکه معلوم نشود این تعبیر از کجا آمده است؟ (یعنی: حجاریان) به هر ‏حال، این معنایی است که در انگلیسی دارد، معنایی که فارسی‌اش می‌شود: «یا به زبان ‏خوش یا به زور».‏


an iron fist/hand in a velvet glove:‎

something that you say when you are describing someone who seems to be ‎gentle but is in fact severe and firm: To enforce each new law the president uses ‎persuasion first, and then force - the iron hand in the velvet glove‏.‏


http://idioms.thefreedictionary.com/an+iron+hand+in+a+velvet+glove

و این هم معنایی است که برخی دیگر از آن می‌کنند:


http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=8908140084 

 

پی‌نوشت:‏

این متن را هم می‌توانید ببینید:‏


http://www.chacha.com/question/who-said%3A-%22iron-fist-and-a-velvet-‎glove%22-quote‏ 
 

تعبیر دیگرش همان سیاست «هویج و چماق» است. به هر حال، «زبان خوش» و «زور» ‏دو راهی است که انسان گاهی باید هردو را بیازماید. اما فرق مثلاً رئیس جمهور امریکا و ‏رئیس جمهور سوریه این است که اولی اول با «زبان خوش» صحبت می‌کند، بعد می‌رود ‏سراغ «زور» و دومی اول با «زور» حرف می‌زند و بعد که زورش نرسید می‌آید سراغ ‏‏«زبان خوش». این طوری است که امریکا بسیاری را پای میز مذاکره می‌کشاند. فرق ‏‏«دموکراسی» و «دیکتاتوری» همین است. حالا شما تمام تاریخ سرزمین ما را بر اساس ‏همین الگو می‌توانید تفسیر کنید و ببنید آیا اول «زبان خوش» است و بعد «زور» یا اول ‏‏«زور» است و بعد «زبان خوش»، آن هم بعد از اینکه زورشان نرسید!‏


http://www.en.wikipedia.org/wiki/Carrot_and_stick



يکشنبه، ۳ شهريور ۱۳۸۱ / چهارشنبه، ۹ آبان ۱۴۰۳
همه‌ی حقوق محفوظ است
Fallosafah.org— The Journals of M.S. Hanaee Kashani
Email: fallosafah@hotmail.com/saeed@fallosafah.org