• چرا هیچ‌کس «بچه»‌ها را دوست ندارد؟

سال‌ها پیش منوچهر بدیعی نصیحتم می‌کرد: «اگر خواستی ازدواج کنی، با زنی ازدواج کن که فحش‌هایتان به هم بخورد!» به نظر بدیعی، در زندگی به ناگزیر بگو مگو و مشاجره و ناراحتی میان اشخاص، دوست یا همکار یا همسر، پیش می‌آید و آن وقت در هنگام عصبانیت آدم حرف‌هایی می‌زند یا می‌شنود که بعد ممکن است حتی دیگر نتواند به روی گویندۀ آن سخنان نگاه کند، تا چه رسد به اینکه با او زندگی مشترکی داشته باشد! به نظر او فحش‌های مشترک میان همسران از این حیث خوب است که ادامۀ زندگی مشترک را پس از بگومگو یا مشاجره ممکن می‌سازد.

به نظر من سخن بدیعی سنجیده به نظر می‌آید. ما شخصیت و فرهنگ آدم‌ها را می‌توانیم به‌راحتی از روی دشنام‌هایی که می‌دهند یا کلمات تنفرآمیز و تحقیرآمیزی که به کار می‌برند بفهمیم. ما انتظار نداریم که آدمی دانش‌آموخته و فرهیخته مانند بازاریان بی‌سواد و آخوندها و اوباش یا نظامیان و بازجویان و شکنجه‌گران دشنام دهد.

امروز که این دوتا مطلب ورزشی را می‌دیدم باز به کلمۀ «بچه» برخوردم. ظاهرا این کلمه این روزها خیلی تو بورس است و یکی از شیک‌ترین تحقیرها یا انتقادها یا دشنام‌هایی است که می‌توان داد و حساسیت زیادی هم برنینگیخت! — من نمی‌دانم در کاربردهای خاصی که این کلمه این روزها دارد آن را در چه مرتبه‌ای باید قرار داد؟ و حساسیت افراد نسبت به این خطاب چقدر است؟ — تحقیر است، سرزنش است، انتقاد است، مقایسه است، توهین است؟ هرچه هست خیلی اثر دارد. در مورینیو و تیمش که حسابی اثر کرد!

من نمی‌دانم آیا اگر کسی به شما بگوید «بچه» ناراحت می‌شوید؟ البته اگر مرد یا زنی بزرگسال باشید!

ایرینا شایک نامزد سابق کریستیانو رونالدو از او انتقادهای خوبی کرده است و سخنانش کاملا معقول و منطقی است — البته ما سخنان رونالدو را نشنیده‌ایم. ایرینا دربارۀ رونالدو می‌گوید:

«اگر با کسی زندگی می‌کنید، می‌باید با او در یک مسیر بروید و مانند او همه چیز را ببینید. هردو شما باید تصور یکسانی از معنای رابطه‌تان داشته باشید و هردو باید به رابطۀ تک‌‌همسری اعتقاد داشته باشید».

«من مردی باوفا و صادق می‌‌خواهم؛ مردی مؤدب که می‌‌داند چگونه به زنان احترام بگذارد. من به مردهایی که ما زنان را پریشان و ناشاد می‌‌کنند اعتقادی ندارم. این رفتاری نیست که بتوان از مردی انتظار داشت، این رفتار بچه‌‌هاست». 

آدم لذت می‌برد وقتی می‌بیند زنی که ظاهرا دارد نان زیبایی جسمانی‌اش را می‌خورد، و برای بسیاری از مردم شاید او فقط زنی با بدن زیبا باشد، این‌قدر حساب‌شده و معقول و مؤدبانه و غیرمستقیم حرف می‌زند و بی‌آنکه به‌طور مستقیم بگوید رونالدو چه جور آدمی است، از مرد دلخواه زندگی‌اش می‌گوید و به کنایه می‌گوید فرق «آقا» یا «مرد درست و حسابی» با «بچه» (هوسباز) چیست؟ ظاهرا مسأله این طور که برخی مطبوعات می‌گفتند به مادر و خواهر رونالدو مربوط نبوده است. پای زنان دیگری در میان بوده است!

در مقالۀ دوم هم نویسنده به واکنش‌های دیشب رونالدو در بازی با لوانته پرداخته است و رفتار او را «بچگانه» خوانده است. آدم باید حواسش باشد که در «تیم» نمی‌شود گفت «من». این کار «بچگانه» است! نویسندگان مطبوعات غربی این گونه «امر معروف و نهی منکر» می‌کنند.