• هديه‌ی تولد

عادت به گرفتن جشن تولد ندارم، و تاکنون چنين جشنی نداشته‌ام، و حتی يادآوری آن به خودم که چه روزی به دنيا آمدم (۱۸ تير). اما گويا اين هم از رسوم زمانه‌ی جديد است و رسمی برای زندگی اجتماعی و اجتماعی شدن. حتی ديده‌ام که چگونه همکارانی در اداره يا شرکتی برای همکارشان جشن تولدی بر پا کرده‌اند، و چگونه برای بسياری کودکان فقدان اين مراسم مايه‌ی اندوه يا برپايی‌شان مايه‌ی شادکامی بوده است. باری، از صدقه‌ سری اين «روزنامه» اکنون دوستانی دارم که تولدم را هر سال به من يادآوری می‌کنند و کلامی محبت‌آميز يا کارتی به يادبود می‌فرستند. امسال دوستی شعری برايم سرود تا آينه‌ای باشد در برابرم از آنچه روزها و شبهای من است. اين بهترين هديه‌ای است که تاکنون از کسی گرفته‌ام:

امشب
دوازده که بگذرد
برایت شمعی روشن خواهم کرد
پشت پنجره‌ات بنشین
و تمام ستاره‌های سعد را رصد کن
و صبح فردا
به قدم زدن که برخاستی
فقط نگاه کن به درخت‌ها
که پیرند
و غمگینند
و تمام این سال‌ها
عاشقانه سایه‌گستر خیالات عاشقانه تو بوده‌اند
گوش کن
شب ــ که روانداز تنهایی توست ــ
گیسوان بلند زنی‌ست
و خورشید
بوسه‌ی آسمان
برای شروع هر روز تو.