بامزه‌ترين نامه — فلُّ سَفَه
جمعه، ۱۱ آبان ۱۴۰۳ | 
Thursday, 31 October 2024 | 
شماره: ۱۵۲
نويسنده: محمد سعید حنایی کاشانی
درج: سه شنبه، ۱۴ فروردين ۱۳۸۶ | ۸:۰۸ ب ظ
آخرين ويرايش: سه شنبه، ۱۴ فروردين ۱۳۸۶ | ۸:۴۵ ب ظ
موضوع: زندگی

  • بامزه‌ترين نامه

در ميان نامه‌هايی که قبل از نوروز و بعد از نوروز برای شادباش نوروزی دريافت کردم، يک نامه‌ از همه بامزه‌تر بود و، علاوه بر شادی حاصل از دريافت هر نامه‌ای، لبخندی هم از ظرافت و ذوق نامه‌نگار بر لبم نشاند. نامه اين طور شروع می‌شد:

آنهايی را که می‌توانم ببوسم می‌بوسم.

آنهايی را که نمی‌توانم ببوسم، دست‌شان را به گرمی می‌فشارم.

آنهايی را که نه می‌توانم ببوسم، و نه می‌توانم دست‌شان را بفشارم، نمی‌دانم چه کارشان کنم.... به آينده وامی‌گذارم.

نامه برای خانمها و آقايان به‌طور مشترک فرستاده شده بود.



آدرس دنبالک اين مطلب: http://www.fallosafah.org/main/weblog/trackback.php?id=152
مشاهده [ ۳۸۸۵ ] :: دنبالک [ ۱۱۳ ]
next top prev
دفتر يادها گفت و گوها درسها کتابها مقالات کارنامه
يکشنبه، ۳ شهريور ۱۳۸۱ / جمعه، ۱۱ آبان ۱۴۰۳
همه‌ی حقوق محفوظ است
Fallosafah.org— The Journals of M.S. Hanaee Kashani
Email: fallosafah@hotmail.com/saeed@fallosafah.org
Powered By DPost 0.9