• مرگ دوست و همکار

امروز روزنامه‌ی «شرق» را ورق می‌زدم که چشمم به يکی دوتا آگهی تسليت و ترحيم در صفحه‌ی آخر افتاد: «در غم از دست دادن دوست عزيزمان آقای احمد حبعلی موجانی به سوگ می‌نشينيم». نمی‌توانستم چيزی را که می‌خواندم باور کنم. به دنبال اسمها در زير آگهيها رفتم. بله خودش بود. آقای موجانی خودمان در «مرکز نشر»، رئيس گروه علوم انسانی و سردبير «مجله‌‌ی باستان‌شناسی و تاريخ». چگونه ممکن بود؟ همين يکی دو هفته پيش بود که يک روز در راه رفتن به رستوران دانشگاه به او برخوردم — او چند سالی بود که خودش را از «دانشگاه پيام نور» و «مرکز نشر» به «مرکز چاپ و انتشارات دانشگاه شهيد بهشتی» منتقل کرده بود و به همين دليل هر از گاهی او را در خيابانهای داخل دانشگاه در حال قدم زدن می‌ديدم و اگر موقعيتی بود جلو می‌رفتم و حالی می‌پرسيدم و خوش و بشی و خبری رد و بدل می‌کرديم. واقعاً، ناراحت شدم. از نخستين باری که او را ديدم بيش از ۱۹ سال می‌‌گذرد. مرد نيکی بود — مؤدب، پرتحمل، باحوصله و خوش‌برخورد، از آن آدمهايی که امروز مثل‌شان کم است. او را امروز به خاک سپردند. برای او شادی روح و برای بازماندگانش، همسر دانشورش خانم نيره‌ توکلی و دو پسرش بهرنگ و بامداد، بردباری آرزومندم. مجلس ختم او روز جمعه، ۳۰/۱۰/۸۴، از ساعت ۳:۴۵ تا ۵:۱۵ بعد از ظهر در مسجدالرضا، واقع در خيابان خرمشهر، خيابان عشقيار، ميدان نيلوفر، برگزار می‌شود. خداوند رفتگان همه را بيامرزد و روح‌شان را قرين آرامش سازد. آمين يا رب‌العالمين.