• تفاوت «روی اعصاب مردم» با «روی اعصاب جبّار/طاغوت»!

مردم، یا آدم‌های معمولی، وقتی از چیزی ناراحت باشند، چیزی آرامش آنها را بر هم بزند، یا چیزی روی اعصاب‌شان باشد چه می‌کنند؟  اگر «رادیو و تلویزیون» باشد، «کانال» را عوض می‌کنند، یا آن را خاموش می‌کنند، یا خیلی که دیگر عصبانی شده باشند، چیزی به سوی رادیو و تلویزیون پرت می‌کنند، یا آن را به زمین می‌کویند، یا از پنچرهٔ اتاق بیرون می‌اندازند. اما آیا کسی هست که تصمیم بگیرد برود مقامات رادیو و تلویزیون یا گویندهٔ خبر را به دلیل این یاوه‌ها یا دروغ‌ها و مزخرفاتی که دارند می‌گویند و روی اعصابش رفته‌اند بکشد؟ گاهی شاید چنین آدم‌هایی پیدا شوند، اما آنها آدم‌های عادی نیستند، یا روانی‌اند یا وابسته به گروه‌های متعصب افراطی یا گروه‌های مافیایی یا «جبّار» و «خودکامه»ای است که رئیس کشوری است!

مردم عادی چیزی را که دوست ندارند، چیزی را که روی اعصاب‌شان باشد کنار می‌گذارند، یا از آن دوری می‌کنند، ولی هیچ‌گاه تصمیم نمی‌گیرند که چیزی را به کلی از صفحهٔ روزگار محو یا خاموش کنند! چرا؟ شاید به این دلیل که می‌دانند قرار نیست همه چیز به دلخواه آنان با خوشایند آنان باشد، آنان حق انتخاب دارند، و می‌توانند از چیزی که آزارشان می‌دهد دور شوند، یا نشنوند، نبینند، نخوانند. شاید هم به این دلیل که زورش را ندارند یا هنوز آن‌قدر «متکبر»  و «مستکبر» نشده‌اند که هرچیزی را به دلخواه خود بتوانند تغییر دهند. چه چیزی به ما این حق را می‌دهد که چیزی را که خود نمی‌پسندیم برای دیگران نیز ممنوع کنیم؟: «قدرت»، «زور» یا «خطر آگاهی دیگران از کردار ناپسند و ناشایست ما»؟ 

بی‌شک کسانی که از مردم تنها انتظار ستایش و اطاعت دارند «زورگویان» و «جباران» و «طاغوت»هایند و اینان آن‌گاه که امور بر وفق مرادشان نباشد هر سخنی روی اعصاب‌‌شان است. اینان تحمل شکوه و گلایه را هم ندارند تا چه رسد به افشای کژی‌ها و ستم‌ها و نابکاری‌ها. همهٔ جباران و طاغوتیان و مستکبران همواره خواسته‌اند هر صدای دیگری را خاموش کنند تا تنها صدای خودشان را بشنوند، اما اگر زمانی چنین شود بی‌گمان پایان انسانیت فرا رسیده است.  هرکس حق دارد آگر چیزی روی اعصابش است از آن دوری کند، اما حق ندارد دیگران را از سخن گفتن و شنیدن در جایی که صدای آنان به گوش او نمی‌رسد منع کند. ما حق داریم از صدای بلند و ناخواستهٔ بلندگوی مسجد یا تلویزیون همسایه یا سر و صدای او شاکی باشیم، چون از دیوارهای ما عبور می‌کنند، اما حق نداریم به خلوت و خانهٔ کسی وارد شویم و او را از شنیدن موسیقی دلخواهش که صدایی از آن به بیرون درز نمی‌کند منع کنیم. بنابراین، هرکس که این نوشته‌ها روی اعصابش است از این کانال برود بیرون! همین و بس.

سه‌شنبه، ۶ تیر، ۱۴۰۲