اتوبوس ۱۲۰ ميليونی — فلُّ سَفَه
يكشنبه، ۱۶ ارديبهشت ۱۴۰۳ | 
Saturday, 4 May 2024 | 
شماره: ۱۰۶
نويسنده: محمد سعید حنایی کاشانی
درج: دوشنبه، ۱ آبان ۱۳۸۵ | ۸:۲۴ ب ظ
آخرين ويرايش: سه شنبه، ۲ آبان ۱۳۸۵ | ۴:۰۰ ق ظ
موضوع: سياست

  • اتوبوس ۱۲۰ ميليونی

آدم گاهی حرفهايی می‌شنود که نمی‌داند صاحب اين سخن با چه عقلی اين حرف را می‌تواند بزند. امروز وقتی اين سخن رئيس جمهوری اسلامی ايران آقای احمدی‌نژاد را خواندم که: «در پاسخ به اظهارات نمایندگان حاضر در جلسه گفت: این‌كه می‌گویند دو بچه كافی است، من با این امر مخالف هستم. كشور ما دارای ظرفیت‌های فراوانی است. ظرفیت دارد كه فرزندان زیادی در آن رشد پیدا كنند، حتی ظرفیت حضور 120 میلیون نفر را نیز داراست». مات و مبهوت ماندم که اين آدم چطور توانسته است از دانشگاهی در آيران دکتری بگيرد، اما وقتی به برخی استادان عالی‌مقام و همکار خودم و دانشجويان عزيزمان در دانشکده‌ی ادبيات فکر می‌کنم می‌بينم نه اصلا کار محالی به نظر نمی‌آيد. آقای احمدی‌نژاد گفته بود که ايران تا ۱۲۰ميليون نفر ظرفيت دارد، انگار کشور هم مانند اتوبوس است، و می‌توانيم آن را تا ۱۲۰ ميليون نفر افزايش بدهيم. خب، اگر ظرفيت اين مملکت ۱۲۰ ميليون نفر است، می‌توان پرسيد، وقتی به ۱۲۰ ميليون نفر رسيديم چگونه می‌خواهيم اين جمعيت را روی ۱۲۰ ميليون نفر ثابت نگه داريم؟ چگونه می‌شود به رشد جمعيت در مرز ۱۲۰ ميليون نفر فرمان «ايست» داد؟ آيا می‌شود به ۱۲۰ ميليون نفر آدم گفت که ديگر بچه‌دار نشوند؟ آيا می‌شود به زياديها گفت پياده شوند و بروند يک جای ديگر؟ يا نه، ده سال بعد جمعيت‌مان می‌شود ۱۸۰ ميليون نفر و ده سال بعد می‌شود ۳۰۰ ميليون نفر؟ آن وقت ظرفيت اضافی را از کجا تأمين می‌کنيم؟ حتما «مملکت» ديگری اجاره می‌کنيم؟ خب، اين را بايد از جمعيت‌شناسان بپرسيم يا کارشناسان ترافيک؟ اما نه، شايد به قول ظريفی، با اين وضعی که دارد پيش می‌رود و دارند «خايه»های همه را می‌کشند تا چندسال ديگر اصلا «مرد»ی در اين مملکت باقی نماند که کاری بتواند از او برآيد. در آن صورت ما طی چندسال ديگر ۱۲۰ ميليون «زن» خواهيم داشت که می‌توانيم به جای نفت آنها را به اقصی نقاط جهان صادر کنيم، يا مردان بيگانه را برای ازدواج موقت و دائم با آنان به کشور خودمان دعوت کنيم، و کلی درآمد هم داشته باشيم. و «خواجه»های خودمان هم البته به خواجگی خودشان می‌پردازند. شايد هم تا آن موقع آن قدر در کار شبيه‌سازی پيشرفت می‌کنيم که کارخانه‌های «آدم‌سازی»مان ديگر آن قدر آدمهای برنامه‌ريزی‌شده توليد می‌کنند که ديگر نيازی به انسانهای واقعی نداريم، البته جز چندنفری که بايد تا «آخرزمان» هدايت مردم را به عهده داشته باشند. مبارک است ان‌شاءالله.  



آدرس دنبالک اين مطلب: http://www.fallosafah.org/main/weblog/trackback.php?id=106
مشاهده [ ۸۱۰۶ ] :: دنبالک [ ۱۵۶۷ ]
next top prev
دفتر يادها گفت و گوها درسها کتابها مقالات کارنامه
يکشنبه، ۳ شهريور ۱۳۸۱ / يكشنبه، ۱۶ ارديبهشت ۱۴۰۳
همه‌ی حقوق محفوظ است
Fallosafah.org— The Journals of M.S. Hanaee Kashani
Email: fallosafah@hotmail.com/saeed@fallosafah.org
Powered By DPost 0.9