• همسال، همشهری، همدانشگاه

من هيچ سالی را در زندگی‌ام به اندازه‌ی سال ۵۸ دوست ندارم. در اين سال بود که به دانشگاه وارد شدم — درست به همان دانشگاهی که می‌خواستم، يعنی دانشگاه ملی، که واقعاً دانشگاهی زيبا و دوست‌داشتنی بود. اکنون بعد از سالها، هرچيزی که بوی آن سال و آن دانشگاه را بدهد برايم خاطره‌انگيز و دوست‌داشتنی است. روز جمعه در جست و جويی در اينترنت به وبلاگ و سايتی رسيدم که نويسنده‌ی آن در سه‌چيز با من اشتراک داشت: سن، محل تولد، محل تحصيل. اما جالب آنکه او هم شاعر است و هم نقاش و هم نويسنده و هم حقوقدان. می‌توانيد حدس بزنيد او چه کسی است؟ خب، می‌توانيد ببينيد: (۱) شرح حال ؛ (۲) وبلاگ؛ (۳) سايت در حال ساخت. باز هم همشهری‌های خودم.

خب، اين را هم بد نيست ببينيد، «احمد»آقای عزيز، از خوانندگان اين صفحه، فرستاده است: داستانی از شل سيلوراستاين: گمشده‌‌ی کوچک. شب خوش.