• ماچ و موچ!

آقا، امشب چه مزه‌ای داد اين کشف شهزاده خاتون سمرقندی، بانوی آقا مهدی سيبستانی: «"مرا ببوس" به دويست روايت». («عنوان برنامه به اشتباه به «دويست زبان» نوشته شده است. اما همان طور که مردی ميانسال به شهزاده خانم گفته است «این ترانه‌ی معروف آمریکای لاتین است که تقریباً ۲٠٠ خواننده آن را اجرا کرده. منظورت کدامشان هست؟») شهزاده خانم در شبی بارانی در آمستردام کشف مهمی کرده است، هنگامی که سوار تاکسی بوده است آهنگی قدیمی را شنيده که او را به ياد کودکی‌اش انداخته است. من هم وقتی اين برنامه را شنيدم ديدم چقدر اين ترانه را به ايتاليايی و اسپانيولی شنيده‌ام و معنايش را نمی‌دانستم: Besame Mucho. به هر حال، حتما اين برنامه را بشنويد که آدم را زنده می‌کند. راستی من هم يک کشفی کردم و آن اينکه «ماچ» و «موچ» هم فارسی نيست، بلکه کُردی است. واقعاً لحن و معنای اين ترانه چقدر آدم را به اعجاب وا می دارد. واقعاً «انسان» يکی بيشتر نيست! يک «روح» بيشتر وجود ندارد. زنده باد هگل. و زنده باد حافظ (رضوان الله تعالی عليه) خودمان که زودتر از همه گفت:

بوسيدن لب يار اول ز دست مگذار

کاخر ملول گردی از دست و لب گزيدن

فرصت شمار صحبت کز اين دو راهه منزل

چون بگذريم ديگر نتوان به هم رسيدن

آه، حالا چقدر دوست دارم بروم «بنان» گوش کنم!