• عُذر تقصير

در نوشته‌ای که درباره‌ی نيچه منتشر کردم، گرچه از نظر خودم نوشته‌ای جدی و علمی نبود، جا داشت از دو کتاب ياد می‌کردم که در همين سالهای اخير در تهران منتشر شده است: (۱) «در شناخت نيچه»، به کوشش دکتر حامد فولادوند، نشر نادر، ۱۳۸۴. اين کتاب مجموعه مقالات همايشی است که از ۷ بهمن تا ۱۹ اسفند ۸۲، به اهتمام دکتر حامد فولادوند در «مرکز فرهنگی - آموزشی ورزآهنگ» تهران برگزار شد. (۲) «زن در تفکر نيچه»، به قلم خانم نوشين شاهنده، روشنگران - قصيده‌سرا، ۱۳۸۲. اين دو کتاب را گرچه هديه گرفته بودم، نخوانده بودم و فقط ورقی زده بودم و نگاهی کرده بودم. تذکر دوستی سبب شد به سراغ اين دو کتاب بروم و با دقت هردو را بخوانم تا مبادا چيزی گفته باشم که بيم سرقت از آنها برود! خوشبختانه با اينکه در این دو کتاب مطالب مفيد و جالب توجهی وجود داشت و روزآمد بود، نويسندگان رويکردی متفاوت با من داشتند و کمتر مطلب مشابهی به چشم من خورد. من حتما برای کار خودم در آينده به آنها رجوع خواهم کرد. کتابخوانيم هم گويا مانند فيلم ديدنم شده است: همان طور که فيلم ايرانی نمی‌بينم کتاب فارسی هم نمی‌خوانم. خب حتماً اين دو عادت زشت را بايد ترک کنم. اين دو دوست گرامی اگر اجازه دهند حاضرم برای جبران مافات بخشی از مطالب‌شان را به دست خودم تايپ کنم و در بخش «دفتر يادها»ی همين سايت در دسترس علاقه‌مندان قرار دهم.