• بامزه‌ترين نامه

در ميان نامه‌هايی که قبل از نوروز و بعد از نوروز برای شادباش نوروزی دريافت کردم، يک نامه‌ از همه بامزه‌تر بود و، علاوه بر شادی حاصل از دريافت هر نامه‌ای، لبخندی هم از ظرافت و ذوق نامه‌نگار بر لبم نشاند. نامه اين طور شروع می‌شد:

آنهايی را که می‌توانم ببوسم می‌بوسم.

آنهايی را که نمی‌توانم ببوسم، دست‌شان را به گرمی می‌فشارم.

آنهايی را که نه می‌توانم ببوسم، و نه می‌توانم دست‌شان را بفشارم، نمی‌دانم چه کارشان کنم.... به آينده وامی‌گذارم.

نامه برای خانمها و آقايان به‌طور مشترک فرستاده شده بود.