• فوتبال، دموکراسی و قداست

دیشب تا يک و نیم نشستم و بحث ديدنی فوتبال با صفایی فراهانی را از برنامه‌ی «۹۰» ديدم. چون صبح ساعت ۸:۰۰ کلاس داشتم ديگر طاقت نیاوردم تا آخر بنشینم، اما گمان هم نمی‌کنم چيز بيشتری در اين باره داشت. بايد بگويم بسيار خوشم آمد از متانت و بزرگواری و سنجيد‌ه‌گويی و ادب آقای صفايی فراهانی که واقعاً در ميان مديران «جمهوری اسلامی» نادر و حيرت‌انگيز بود! هفته‌ی پيش وقتی آقای رئيس جمهور درباره‌ی فوتبال سخن می‌گفت، اصلاً نفهميدم که منظورش چيست، وقتی از يک طرف می‌گفت «من به علی‌آبادی گفتم برود فوتبال را درست کند»، لابد مثل همه‌ی کارهای ديگری که در اين چندسال درست شده است، و وقتی از طرف ديگر می‌گفت، «علی‌آبادی اشتباه کرد که رفت خودش را نامزد کرد و من به او گفته بودم اين کار را نکند!» روز بعد از اين مصاحبه، با هرکس که صحبت می‌کردم می‌گفت واقعاً نفهميده است که ايشان چه می‌گويد: چون هرچه می‌گفت بعد رد می‌کرد يا پس می‌گرفت و معلوم نبود چگونه متوجه نمی‌شود اين همه تناقضها را.

باری، شگردهای تلويزيونی فردوسی‌پور و دبیر فدراسیون و سخنگويش هم جالب بود. با اينکه صفايی فراهانی خيلی زود روشن کرد که مصاحبه‌هايش بعد از عمل انجام‌شده‌ی رئیس تربیت بدنی به چه منظور بوده است، تنها کاری که آن دو مقام می‌توانستند انجام دهند «دروغگو» ناميدن صفايی فراهانی، بدون هيچ گونه پروايی از تبعات قضايی اين اتهام، و توسل به حرفها و مدارک آينده و مصلحت ندانستن اوضاع کنونی و... بود، اما معلوم نبود که اين همه صبر و اين همه تعجيل و اشتياق به «خدمت به مردم» چگونه می‌توانست جز با تکرار صدباره‌ی يک اتهام و اتهامهای بی‌شمار ديگر پايه و اساسی داشته باشد؟ در اين ميان «نود» هم با مصاحبه با اشخاص ناشناسی درباره‌ی وضعيت فدراسیون (فقط يک نفر معلوم بود که داريوش مصطفوی است و بقيه هيچ‌زيرنویسی مسئوليت و آگاهی آن اشخاص را در موضوع مورد بحث نشان نمی‌داد) فقط به تحريک عواطف می‌پرداخت و فردوسی‌پور هم که کم آورده بود فقط می‌خواست هرچه زودتر «تکليف» روشن شود.

خنده‌دارترين صحبت ديشب هم مانند هميشه به فيروز کريمی اختصاص داشت که می‌گفت «طالب‌لو باید در آينده از کيان فوتبال و "قداست فوتبال" ما دفاع کند!» بيچاره، اين قدر برای هماهنگی با نظام و دفاع از ارزشهایش عجله داشت که به شمار «مقدسات» در دست احداث «قداست فوتبال» را هم افزود!

باری، ماجرای اخير فدراسیون فوتبال می‌تواند موضوع جالبی برای تحقيق درباره‌ی رابطه‌ی «دموکراسی، فوتبال و جهانی‌شدن» باشد. شايد بد نباشد کسی به اين مسأله بپردازد.