• نوبت من هم رسید!

دوشنبه ۱۵ آذر ۸۹

دیشب تقریباً زود خوابیدم، هنوز ۱۱ نشده بود. از استخر برگشته بودم و خسته بودم. چند ساعتی بعد بیدار شدم. ساعت را که نگاه کردم چیزی از ۳ گذشته بود. چشم بر هم گذاشتم. اما خوابم نمی‌برد و غلت زدن در بستر هم خوشایندم نبود — من خوابم کم است حداکثر ۶ ساعت، اما عمیق است، باید یکسره بخوابم، اگر به علتی از خواب بپرم یا بی‌خواب شوم دیگر خوابم نمی‌برد، و اگر خوابم زیر آن ۶ ساعت باشد دیگر تمام روزم خراب است. باری، گفتم برخیزم و کار کنم، حالا که خوابم نمی‌برد. دستگاه را که روشن کردم گفتم فریضۀ اتصال به عالم مجاز را هم به جا آورم. به شیوۀ معهود صندوقها را بازدید کردم تا نامه‌های وارده را ببینم و بعد هم گفتم سری به سایت بزنم مبادا راهزنی شده باشد — روزی یکی دوبار این کار را می‌کنم تا یک وقت به دست اجانب نیفتاده باشد و چیزی نامربوط در آن نگذاشته باشند. باری، شگفت زده شدم. سایتم «فیلتر» شده بود؟ در حالی که قبل از خواب، همان حدود ۱۱ که به آن سر زدم، چنین چیزی نبود. متعجب شدم. با خود گفتم، یعنی کدام سازمان یا مأمور است که نیمه‌شب سایتها را فیلتر می‌کند؟ آیا ماشینی و خودکار است یا قاضی و مأموری و پرونده‌ای در کار است و جرمی اتفاق افتاده است؟ اما در نیمه‌شب چه کسی تصمیم می‌گیرد؟ باری، به همان نشانی وارد در صفحۀ فیلترینگ نامه‌ای فرستادم و گفتم من فلانی هستم صاحب این سایت، لطفاً، بفرمایید جرم من چیست؟ بعد هم سعی کردم با آی اس پی دانشگاه امتحانی بکنم. خوشبختانه یا بدبختانه سایت مسدود نبود. حالا، اینها را دارم با استفاده از همانجا نشر می‌کنم. به آن نامه هنوز پاسخی داده نشده است. اگر این آی اس پی هم از حکم مخابرات تبعیت کرد، من دیگر معذور هستم و چیزی در اینجا منتشر نخواهم کرد، مگر اینکه خداوند یا گشایشی فراهم کند یا مرا به سرزمینی دیگر اندازد. پوزش‌خواه و سپاسگزارم.