• ماه بابا

بعضی کتاب‌ها یا فیلم‌ها چنان تأثیری در ذهن یا روح آدم می‌گذارند که آدم همواره از به یاد آوردن و مزمزه کردن یادشان در ذهن، همچون یاد عشقی قدیمی و از دست رفته، لذتی پایان‌ناپذیر می‌برد. «لونا پاپا» یا «ماه بابا» (کنایه از کسی که پدرش ماه است، یعنی پدرش معلوم نیست کیست؟) (۱۹۹۹) ساختۀ بختیار خدای‌نظرف از آن دست فیلم‌هاست که هنوز پس از پانزده سال یادش برایم عزیز است. دیدن فیلمی زیبا، بر آن نسخه‌های نه چندان دلچسب وی اچ اس، گرچه گاه بسیار زجرآور بود، به دلیل کیفیت بد ضبط و نمایش، اما همچنان دلپذیر بود. کاش این فیلم را در سینمایی خوب می‌دیدم! باری، فیلم بختیار آن زمان برایم تداعی‌کنندۀ برخی آثار دیگر کارگردانان نیز بود از امیر کوشتاریکا تا مخملباف: کدام‌یک اصل است و کدام تقلیدی؟ گمان می‌کنم کسی که بیش از همه تأثیرش در این فیلم هویداست و البته در بسیاری از فیلم‌های دیگر کارگردانانی با همین سبک — فللینی است، به ویژه «آمارکورد». «ماه بابا» شعر سینمایی کم‌نظیری است. گمان نمی‌کنم کارگردان این فیلم دیگر توانسته باشد چنین چیزی بسازد. گویا هرکس فقط می‌تواند یک اثر بزرگ داشته باشد. فقط برخی در آغاز کار به آن می‌رسند و برخی در پایان کار. بختیار دیروز چشم از جهان فروبست، و حال آنکه هنوز به پنجاه نرسیده بود. روحش شاد باد که زندگی‌اش شادی‌بخش مردمان بود و اثرش بر صفحۀ روزگار ماندگار.

تماشای فیلم در یوتیوب

الف. نسخۀ روسی - تاجیکی

ب. نسخۀ دوبله به لهجۀ تاجیکی - افغانستانی