• لذت انتقام

حب ديشب رفتم تماشای فيلم  اسلوين خوش‌شانس (۲۰۰۶) که با عنوان «حادثه در نيويورک» به نمايش درآمده است. فيلم گيرا و محشری بود، گزچه ۲۰ دقيقه کم داشت. نمايش تقريباً سريع اين فيلم در ايران جای تعجب داشت — فيلم مطلقاً سرگرم‌کننده و گنگستری بود، اما شايد وجود گنگسترهای يهودی و اسرائيلی سبب چنين شتابی در نمايش آن شده بود. به هر حال، باز هم بد نيست، تماشای فيلمهای روز جهان در سينمايی نسبتاً خوب. فيلم از جهات بسياری به نيش (۱۹۷۳) جورج روی هيل شباهت داشت — کلاهبرداری گنگسترهای کوچکتر از گنگسترهای بررگتر، البته اين فيلم انتقامی هولناک از جنايتی به همان اندازه هولناک است که با رندی ماهرانه‌ای انجام می‌شود. تماشاگر از ابتدای فيلم نمی‌فهمد کی به کی است و فقط فکر می‌کند با مردی عوضی سر و کار دارد که با بد آدمهايی طرف شده است. اين Irony در پايان کامل می‌شود و همه‌چيز خلاف انتظار به پايان می‌رسد. انتقامی ماهرانه با خشونتی تمام‌عيار و حرفه‌ای — لذت مهارت و خشونت. مدتی بود لذت سينما رفتن را از دست داده بودم، حالا باز دارم کم کم عادت می‌کنم بروم سينما. البته اميدوارم اين عادت از ماهانه به هفتگی تبديل شود.