• پرفروش‌ترین فیلم سینمای ایران کدام فیلم است؟

این روزها در خبرها دائم تکرار می‌شود که فیلم فلان رکورد فروش را شکسته است و به مقام پرفروش‌ترین فیلم تاریخ سینمای ایران رسیده است. گذشته از اینکه خود این امر تا چه اندازه می‌تواند برای یک فیلم تبلیغ باشد و جمع دیگری را به سینماها بکشاند تا ببینند این چه تحفه‌ای است که چنین اقبالی کسب کرده است، یک نکته فراموش می‌شود و آن اینکه این فیلم پرفروش‌ترین فیلم تاریخ سینمای ایران نیست؟ مورخان بدانند و آیندگان بخوانند که پرفروش‌ترین فیلم تاریخ سینمای ایران فیلم کوتاه و مستندی است منسوب به یکی از هنرپیشگان سینما و نامزدش که فقط به طور زیرزمینی ۴ میلیارد فروخت، بی‌آنکه هیچ هزینه‌ای از بابت بازی و دیگر تدارکات برای آن شده باشد. شاید آن پسرک بی‌معرفت حتی یک شام هم به آن بانو نداده باشد! باری، کسانی که به دنبال کشف پسند خلایق هستند اکنون می‌توانند محاسبه کنند که ۴ میلیارد فروش زیرزمینی به ازای هر سی دی ۵۰۰ تومان یا ۱۰۰۰ تومان، و به ازای هر سی دی چند بیننده (؟)، در چند سال پیش، تا چه اندازه می‌تواند گویای سطح فرهنگی و ذوق هنری و اخلاق اجتماعی و دیانت اسلامی در جامعه‌ی انقلابی و مقدس ما باشد. خلایق را هرچه لایق!

• زمین خدا

چند روز پیش که این عکس رو دیدم دلم هوس دریا کرد. نمی‌دونم امسال می‌تونم برم کنار دریا یا نه. اگر عمری بود دست کم نیمی از این تابستون رو کنار دریا سر می‌کنم. خدایا من نمی‌دونم بهشتت چه شکلیه ولی خداییش همین زمینت هم کم بهشت نداره. ای خدا، من به یک پنجره و یک گلدون و یک دریا و یک وجب خاک راضی‌ام. به من می‌دی؟ قربونت برم.

• پیوست به حماسه‌های روستازادگان گرگانی

خواننده‌ی عزیزی دیشب (Thursday, April 09, 2009 11:33 PM) درباره‌ی مطلب من نامه‌ای فرستاده است که در زیر می‌آورم:

با سلام، من متن شما رو در وبسایت: http://www.fallosafah.org/main/weblog/item_view.php?item_id=280  خوندم و چون نمی‌شد نظر بذارم. اینجا برای شما ارسالش می‌کنم. من تازگی یه تحقیق راجع به دکتر حسابی انجام دادم که هنوز تکمیل نشده ولی یه قسمتشو براتون می‌گم: اسمی که دکتر حسابی ازش توی مقالش استفاده می‌کرده به این صورت نوشته میشه: "M. HESSABY". می‌تونید این مقاله شو پیدا کنید:

"CONTINUOUS PARTICLES" chap shode dar:"Proc Natl Acad Sci U S A. 1947 June; 33(6): 189–194".

بعد از اینکه نتایج تحقیقم کامل تر بشه یه مقاله‌ی کوتاه راجع بهش می‌نویسم. به نظر من درس نیس که بدون تحقیق کامل از یه نفر که در حد خودش برای ایران زحمت کشیده این طوری گفته بشه. چاپ مقاله در رشته‌های پایه مثل فیزیک کار سختیه و من مطمئنم که دکتر حسابی مقاله‌های بیشتری داره. در هر حال کسایی هستن که عمرشون رو روی این چیزا گذاشتن و معمولا هدفشون اعتلای کشور بوده و درس نیس راجع بهشون این طوری حرف بزنیم. اگه دوست دارید بهم ایمیل بزنید و من مقاله‌شو براتون اتاچ می‌کنم.

Best,

MHF

پاسخ:

دوست گرامی، همان‌طور که در نوشته‌ی من خواندید حتما متوجه شدید که من مطالبی را از شخصی که دانشجوی فیزیک است نقل کردم و او هم ضمن سخنش گفته بود که جست و جو کرده است: بهرام شاکرین. ضمناً من متذکر شدم که این حرفها را ده بیست سال پیش همان موقع که این مسأله مطرح شد من از زبان استادان دانشگاه صنعتی شریف در مرکز نشر دانشگاهی شنیدم. از قضا، امروز دیدم که در مجله تخصصی فیزیک، مرکز نشردانشگاهی، به سردبیری رضا منصوری، مطلبی در همین خصوص با عنوان «اسطوره حسابی» نوشته شده است (حدود شش ماه پیش این مقاله منتشر شده است. بنابراین، این خبر که دوستان دارند درباره‌ی آن حرف می‌زنند تقریباً سوخته است. هرچند از بیست سال پیش هم معلوم بود!). دوستان دیگری نیز در این چندروز در این خصوص مطلب نوشته‌اند که از دانشجویان فیزیک یا علاقه‌مند به مطالب علمی‌اند: حامد قدوسی و سیما. بنابراین، اکنون تعجبی نمی‌کنم که چرا این مسأله مطرح شده است. احتمالا مسأله آن‌قدر در دانشکده‌ها مطرح شده است که حالا همه دارند درباره‌ی آن حرف می‌زنند. و باز اگر توجه کرده باشید دیده‌اید که من سخنی درباره‌ی مرحوم حسابی و دانش او نگفتم بلکه درخصوص «حماسه‌سازی‌های» دولتی سخن گفتم که نه مختص به دوره‌ی کنونی بلکه مختص به همه‌‌ی ادوار تاریخی ما، از جمله نظام قبلی، است. و من گفتم چگونه این نوع حماسه‌سازی‌ها حتی اگر مبتنی بر واقعیت هم باشد دست آخر تا چه اندازه به سخافت می‌گراید. دوست من، احترام «امام‌زاده» همیشه احترام «امام‌زاده» نیست، چون او مرده است و دیگر نصیبی از این احترام نمی‌برد. احترام «امام‌زاده» احترام «متولی» است. این است که گاهی در تاریخ مشاهده می‌شود برخی برای خودشان دکان درست می کنند. نه برای علم، نه برای تقوی، نه برای آدمی برجسته، بلکه برای خودشان. و فقط خودشان. امیدوارم مقاله‌ی شما نکته‌های تاریک را روشن کند و حق آن مرحوم ادا شود. شادکام و پیروز باشید.

• قیصر، کجایی؟ «سینما» را کشتند!

میان خیال و واقعیت چقدر فاصله است؟ میان دروغ و حقیقت نیز؟ آیا هنر، و به‌ويژه هنر سینما، جهانی خیالی را برای ما به تصویر می‌کشد که با زندگی واقعی ما فرسنگها فاصله دارد؟ چگونه می‌توانیم از «هنر»، علاوه بر لذت و احساس شادی و وجد یا غم و اندوه، به عنوان آیینه‌ای برای جامعه و فهم و شناخت و تزکیه و رهایی نیز استفاده کنیم، اگر «هنر» فقط دروغی نباشد که خود را با آن سرگرم می‌کنیم و از تنگناها و فشارهای زندگی روزانه رها می‌شویم؟ آیا در «دروغ» بیش از «حقیقت» رهایی هست؟ پیکاسو می‌گفت که «هنر دروغی است که حقیقت را می‌گوید!» اگر هنر «ذاتآً» دروغ باشد، چگونه می‌تواند حقایق را به ما بگوید؟ «وقتی همه خوابیم» بهرام بیضایی شاید می‌خواهد یکی از همین دروغهایی را به ما بگوید که ما را به حقیقت می‌رساند. اما چطور؟

• شوت نکن!

دیدن این عکس کلی به من مزه داد امروز. از اینجا برداشتم. یادم رفت پیوند خودش را بردارم. بعد هم دیگه پیداش نکردم.